A oto i kolejny film 23-ego warszawskiego festiwalu. Seans rozpoczął się od miłego akcentu - japoński reżyser Takushi Tsubokawa powitał widzów mówiąc w języku polskim, szczególną wesołość wzbudziło odczytanie na koniec tego wystąpienia z kartki takowych słów - "to wszystko co umiem po polsku". Ten humorystyczny akcent był niejako odwrotnością filmu, który przepełniony był niezmierzoną … Czytaj dalej Aria (2007) – w poszukiwaniu
Oj zachłysnął się światek przygodami X-Menów, tylko nie ja. Komiksy rozchodziły się przez lata w sporych nakładach, także w momencie wielkiego bumu na superbohaterów (których nam przez lata oszczędzono) na początku lat 90-tych w naszym kraju. Dzieciaki łykały jak głupie przygody Spidermena, Batmana, Supermena i oczywiście X-Menów, tylko nie ja. Teraz nastąpił niejako renesans komiksowy, … Czytaj dalej X-Men Geneza: Wolverine (2009) – rosomacze dylematy
Epicki poemat heroiczny nieznanego autora, będący jednym z najstarszych dzieł literatury staroangielskiej znów został przeniesiony na celuloidową taśmę. Wielokrotnie w swej karierze filmomaniaka oglądałem różne dzieła starające się wiernie odtworzyć ten utwór. Znalazłoby się też kilka obrazów jedynie bazujących na głównym motywie i ciężko je nazwać choćby inspirowanymi. Tym razem zmierzono się z tym poematem … Czytaj dalej Beowulf (2007) – cyfrowy Grendel
Ogrom złą jaki nas otacza jest przerażający. Gdzie nie spojrzeć dzieje się jakieś skurwysyństwo i nie mówię tu nawet o działaniach możnowładców tworzących naszą rzeczywistość. Każdy z nas ma dużo więcej złego uczynionego na koncie niż chciałby się do tego przyznać. Wiadomo okazja czyni możliwości, ale często sami owe możliwości stwarzamy byleby móc wypuścić zło … Czytaj dalej Diabeł wcielony (2020) – prowincjonalne zło
Dzisiejsze porąbane komedie, będące swoistym przeglądem na wesoło po popularnych i znanych filmach, motywach i postaciach zeszły na psy. Wszystkie te szmiry typu „Szklanką po łapkach”, „Poznaj moich Spartan”, serial „Straszny film” (który to jest coraz bliższy pejoratywnego znaczenia straszny). I z roku na rok tendencja ta się pogłębia i moja ulubiona podgrupa komedii roboczo … Czytaj dalej Jaja w tropikach (2008) – kukułcze jajo Stillera
Wszelkiej maści potwory od dawien dawna podnosiły ciśnienie i wzbudzały dreszczyk emocji. Sztuka filmowa bardzo szybko wzięła pod swe skrzydła różnej maści stwory i stworzaki. Tak i wilkołak został tutaj przyjęty z otwartymi ramionami razem ze swym odwiecznym wrogiem wampirem. Skłamałbym gdyby stwierdził, iż nie czekałem na ten film. Likantropia dużo bardziej interesowała mnie niż … Czytaj dalej Wilkołak (2010) – wilkomaczek
Czasem coś się człowiekowi przypomina i rusza ku temu wspomnieniu, a czasem gdzieś z tyłu głowy coś Ci każe (ale nie to psychopatyczne coś co chce byś zabił wszystkich...) spojrzeć wstecz. Podejmujesz owe wyzwanie, albo masz to w dupie - ale psychika to posrana suka i atakuje znaniemacka, najlepiej podczas snu i wtedy jesteś na … Czytaj dalej Elegia dla bidoków (2020) – bidoku masz jedną szansę
Zdecydowanie nie jestem jakimś wielkim fanem filmów dokumentalnych, choć kilka należy do mej przeogromnej listy ulubionych (wszakże jestem stary i nieco obejrzałem więc było z czego wybierać), ale czasem człowiek się udusi jeśli się nie zmusi. Poprzez zbieranie materiałów do mego spojrzenia na serial "Czarnobyl" trafiłem przypadkiem na ciekawe rzeczy na jutubce. I tak oto … Czytaj dalej Ostatni ludzie Czarnobyla 3 (2020) – oglądać tylko z chusteczkami
Ujowy rok, więc teoretycznie ujowości powinno być w bród 🙂 Ale przez niszczący kulturę w tym i kino lokdałn z premierami w tym roku było kiepsko, także wybór był słaby, ale na szczęście jeśli chodzi o słabe produkcje był jakiś. Oto moje nominacje w prestiżowych niskich lotów nagrodach Kaszanach Rh- za rok 2020. Oto one. … Czytaj dalej Nominacje do nagrody Kaszany Rh- 2020 czyli najgorsze kinowanie w 2020 roku.
sarna23 